Van Stoke Mandeville naar Rome

De bron van deze sport bevindt zich zeer nabij: het Verenigd Koninkrijk. De therapeutische capaciteiten van sport in het proces van revalidatie werden door neuroloog Dr. Ludwig Guttman voor het eerst concreet geopenbaard. Guttman kwam als dokter in het Stoke Mandeville ziekenhuis regelmatig in contact met veteranen van WO II. Men stelde jammerlijk vast dat vele verlamde soldaten enkele maanden na hun ongeval het leven lieten ten gevolge van inactiviteit of diverse kleinere kwalen.

Sir Ludwig integreerde daarom een eenvoudig balspel in het pijnlijke revalidatieproces van deze patiënten. Het startsein voor de ontwikkeling van het belang van sport in de medische middens, die snel op internationaal vlak erkenning kreeg.

Dr Guttman zorgde ervoor dat de allereerste 1948 International Wheelchair Games samenvielen met de Olympische Spelen van dat jaar. Zijn droom : een vierjaarlijkse wereldwijde sportcompetitie voor personen met een handicap, als “equivalent van de Olympische Spelen”.

Twaalf jaar later kwam zijn droom uit. De allereerste ‘Paralympische Spelen’ werden gehouden te Rome, Italië, in 1960. Zo’n 400 atleten vertegenwoordigden er 23 landen. 

“One bid, one city”

Sinds 1988 worden de Paralympische en de Olympische Spelen georganiseerd in hetzelfde land, dezelfde stad en dezelfde stadions. In 2001 kwamen het International Olympic Committee – o.l.v ‘onze’ Graaf Jacques Rogge – en het International Paralympic Committee tot een overeenkomst die de gastheer van de Olympische Spelen verplicht om zo’n 15 dagen na de Olympische ook de Paralympische Spelen te organiseren.

De Paralympische Spelen van Londen verzamelden niet minder dan 4.302 atleten uit alle hoeken van de wereld (164 landen). In Rio de Janeiro worden een gelijkaardig aantal atleten uit 176 landen verwacht zich te plaatsen.