Handbiker Van de Steene na 6 weken Spaanse lockdown: “Creëer structuur als het mentaal lastig wordt”
“Spanje met België vergelijken is zoals zwart met wit. Hier mag je jouw kot écht niet uit of je betaalt de prijs.” Jonas Van de Steene is een Belgische handbiker. Hij verblijft in het buitenland, meer bepaald in Playa Blanca, een kuststad op het Canarische eiland Lanzarote, dat deel uitmaakt van Spanje. En daar gelden striktere maatregelen. “Structuur creëren is bijzonder belangrijk voor iedereen die nu alleen thuis zit. Mijn wekker loopt af om 7u, zoals gewoonlijk.”
Midden februari voelde hij zijn topvorm komen. Hij won toen internationale handbikewedstrijd op Lanzarote. Maar de piek werd niet bereikt door Van de Steene. Net als elke andere sporter die zichzelf doelen stelt, moest ook hij zich heroriënteren. “Geen fijn gevoel, maar het moet en ik probeer nu vanuit mijn eigen situatie mijn sport te benaderen.”
"De Guardia Civil staat op elke hoek. Zij controleren streng, maar spelen ook happy birthday voor kinderen. Ze moeten de mensen ook iets geven."
Surreëel, zo omschrijft Jonas de situatie in zijn stad Playa Blanca. “Op een vrijdag zat ik nog in de fitness, maar daags nadien werd een lockdown afgekondigd en sindsdien zit iedereen hier thuis opgesloten. Intussen al zes weken”, vertelt Jonas. Hij mag het huis enkel verlaten om de hond uit te laten of voor grote boodschappen. En ook dan loop je niet waar je wilt. “De dichtstbijzijnde winkel en niet om zomaar een brood te kopen, of je hangt er aan bij een van de vele politiecontroles. Met de hond mag ik me tot 150 meter rondom mijn woning begeven. De Guardia Civil waakt op elke hoek en er vliegen soms helikopters rond. Wie de maatregelen niet volgt, hangt en betaalt boetes vanaf 600 euro. Anderzijds speelt de politie happy birthday door een microfoon als ergens een kindje jarig is. Ze moeten de mensen ook iets geven.”
De situatie is dus niet vergelijkbaar met sommige andere landen. “Hier met België vergelijken is zoals zwart met wit. Mijn handbikevrienden in België mogen blij zijn dat ze nog regelmatig kunnen rijden, zelfs met een vriend of iemand uit de familie. Koester dat. Hier is zoiets ondenkbaar”, zegt Jonas. “Maar de quarantaineverschillen worden niet enkel door landsgrenzen bepaald, hoor. Vergelijk Messi die thuis met zijn familie kan zwemmen, tennissen… eens met de modale inwoner in Wuhan. Voor de een is het feest, de ander zit opgesloten op acht vierkante meter.”
"Ik creëer structuur voor mezelf, blijf sociaal contact opzoeken en kies ook voor voldoende ontspanning. Dat helpt!"
“Voor die laatste is de situatie natuurlijk mentaal een pak zwaarder. Niemand kon zich degelijk voorbereiden op zo’n lange quarantaineperiode, maar als je alleen thuis zit, met beperkte faciliteiten, dan is het niet gemakkelijk en moet je mentaal sterk zijn.” Ook Jonas zit alleen. Hoe gaat hij zelf om met dat dreigende gevoel van eenzaamheid? “Ik creëer structuur voor mezelf. Om 7u blijft mijn wekker aflopen, daarna ontbijt ik. Overdag staan een rollentraining en wat fitness op het programma. Verder maak ik werk van mijn kennis van de Duitse taal, want ik zit een Duitse ploeg en wil ook gewoon slimmer worden. Verder blijf ik sociaal contact opzoeken via de nieuwe media. Het is belangrijk dat je blijft kiezen voor ontspanning.”
Overwoog hij ooit naar België terug te vliegen? “Ja, ik informeerde bij de Belgische ambassade in Tenerife. Naar België terugkeren is mogelijk, maar dan moet ik ook daar wellicht een periode in quarantaine. Bovendien gebeurt de repatriëring via Barcelona en Madrid, het epicentrum van Corona. Er zijn daar geen hotels en winkels open. Uren wachten in de luchthaven in je rolstoel in die omstandigheden, maakt dat gewoon een erg lastige transfer. Het is trouwens niet zeker dat eens je in die steden aankomt, ook je aansluitende vlucht naar België nog doorgaat. Daarom verkies ik om momenteel hier te blijven.”
Een tekst van onze collega's van Parantee-Psylos.