Dag 9 - Tim Celen knalt naar zilver, 13e plak voor België

Op de negende competitiedag van de Paralympische Spelen in Tokyo heeft Tim Celen een zilveren medaille behaald in zijn wegrit voor driewielers. De man uit Ham moest enkel de sterke Chinees Chen voor zich dulden. Diederick Schelfhout (MC3) reed een knappe koers, op karakter, en werd achtste na een sprint voor brons. Ewoud Vromant (MC2) verteerde het klimwerk minder goed en werd zestiende. In de teamrelay in het handbiken reden Jonas Van de Steene, Jean-François Deberg en Laurence VandeVyver ons land naar de achtste plaats. Gitte Haenen werd op de avond in Tokyo negende in het verspringen (klasse T63).

15:00 - Gitte Haenen is bij haar paralympisch debuut negende geworden in het verspringen (klasse T63). Haenen 3,51 meter bij haar eerste poging. Haar tweede sprong was ongeldig en bij haar derde sprong ze 3,72 meter ver, goed voor een negende plaats op dat moment. Enkel de top acht kreeg nog drie extra sprongen. Het goud was voor de Australische Vannessa Low die met 5,20 meter een wereldrecord sprong in klasse T61. Voor Haenen zitten de Paralympiche Spelen er nog niet op. Overmorgen komt ze opnieuw in actie in de reeksen van de 100 meter. "Ik werd op 3 juni nog geopereerd en het zou een race tegen de tijd worden om hier terug in topvorm te geraken. Ik hoopte toch om de finale te kunnen springen met de top acht maar dat verliep niet zoals gewenst. Ik ben ontgoocheld over mijn prestatie. Bij mijn eerste poging stoot ik af op een halve meter van de stootbalk en ik kom uit op 3m51, waar ik dus eigenlijk voorbij de vier meter had kunnen springen. De tweede poging was een nulsprong, dus alle druk lag bij de derde poging. Ik was te voorzichtig en stootte opnieuw op 35 centimeter van de plank af en landde op 3m72, goed voor een negende plaats en onvoldoende om de wedstrijd te mogen verderzetten. De weersomstandigheden maakten het niet gemakkelijk maar dat was voor iedereen zo. Ik wisselde onlangs ook van blade om mijn rug niet te veel te belasten. Voor de 100 meter van zaterdag blijf ik positief. Ik zou graag de finale willen lopen. We staan met 13 concurrenten aan de start die in vorm zijn, maar ik geloof erin. Of ik doorga tot Parijs dat weet ik nog niet. Ik ben 35 jaar en ga nu eerst hier alles geven."

10:30 - Jonas Van de Steene (H4), Jean-François Deberg (H3) en Laurence Vandevyver (H3) werden donderdag op de Paralympische Spelen achtste in de gemengde ploegenaflossing (H1-5). De handbikers hadden vooraf geen grote verwachtingen van de mixed team relay. Het was voor Laurence Vandevyver, de nieuwkomer in het team, een kwestie van ervaring opdoen. "Het was een toffe discipline om te doen", zei de 39-jarige West-Vlaamse na afloop. "Het was jammer genoeg iets te nat en koud. Het is de eerste keer dat ik deelneem aan een aflossingswedstrijd. Het is leuk om in teamverband te racen. Dan kan je nog altijd iets extra. De uitslag is misschien niet waar we op gehoopt hadden. Maar we hebben alles gegeven en kunnen onszelf niets verwijten."
Vandevyver blikt tevreden terug op haar eerste Spelen. "Het is nog maar mijn derde internationale wedstrijd", eindigde ze. "Dit is nog altijd een leerschool. Het was een mooie ervaring, het was leuk dit nu al mee te maken. En het is een goede motivatie om de komende drie jaar nog veel harder te werken met de Paralympische Spelen van Parijs in 2024 als doel. Dan wil ik beter zijn. Ik ga daar alles voor doen. Er zit nog meer in, alleen op dit moment nog niet."

Jonas Van de Steene en Jean-François Deberg zijn ervaringsdeskundigen in de team relay. Ze pakten op de Spelen in Rio vijf jaar geleden brons in de aflossing met het mannenteam. "Maar dit was toch ook een stap in het onbekende voor ons", aldus Van de Steene. "Uiteindelijk was het gewoon een kwestie van zo hard mogelijk duwen en dan zien waar je uitkomt. Tactiek speelde niet echt mee. Een podium was sowieso niet mogelijk voor ons vandaag. Vanaf de eerste ronde waren de verschillen heel groot. Collectief vind ik dat we trots mogen zijn. Met Laurence als nieuwe pion kunnen we verder bouwen. Individueel kan iedereen ook nog stappen zetten. Na mijn wegrit van gisteren ga ik persoonlijk met een positief gevoel naar huis. Dat gevoel moet ik zeker meenemen naar de volgende jaren en proberen om te zetten in podiumplaatsen in meer vlakkere wedstrijden."

"We wisten niet waar we stonden in deze aflossing", beaamde Jean-François Deberg. "We hadden geen specifieke doelstelling voor vandaag, en zijn niet teleurgesteld. Ik was goed gerecupereerd na de zware race van gisteren. Ik was toen helemaal op na race. Ik trilde, voelde me niet goed en was echt gepakt door koude. Ik verlaat Japan met een dubbel gevoel. In de wegrit van gisteren hoopte ik op een medaille, maar er waren sterkere jongens bij. Of ik doorga tot Parijs? Dat moet ik nog bekijken. Ik neem zeker een pauze nu. Daarna zien we wel."

7:00 - Tim Celen (MT2) bezorgde de Belgische delegatie op de Paralympische Spelen donderdag de dertiende medaille. De 23-jarige Limburger pakte zilver in de wegrit, zijn tweede medaille op de Fuji Speedway na zijn bronzen plak dinsdag in de tijdrit. Celen kwam naar Japan voor een gouden plak in de wegrit, maar kon zich na afloop ook verzoenen met zilver."Ik was meteen na de finish ontgoocheld, maar nu na de podiumceremonie vind ik deze zilveren medaille toch schitterend", begon Celen zijn uitleg. "Ik kwam als wereldkampioen naar hier voor goud in de wegrit. Maar al snel zag ik dat er bergop een aantal renners sterker waren. Ik ben altijd mijn eigen race blijven rijden. En ik wist dat ik in de afdaling altijd tijd kon terugnemen. Toen zag ik vooraan de valpartij gebeuren, waarbij de Colombiaan (Juan José Betancourt, red.) en de Spanjaard (Joan Reinoso Figuerola, red.) tegen het asfalt gingen. Dat gaf me nog extra moed. Ik ben er altijd in blijven geloven. Het was aftellen en blijven gaan tot op de streep. Ik ben heel trots op mijn medaille."
Tim Celen beëindigt zijn eerste Paralympische Spelen zo met twee medailles. "Ik rij twee wedstrijden op deze Paralympische Spelen en pak twee medailles", eindigde hij. "Ik ben ook wereldkampioen en wereldbekerleider. Het was al een geweldig seizoen en nu weet ik ook weer waar ik voor train voor over drie jaar op de Paralympische Spelen in Parijs. Daar is het parcours ook vlakker. Dat zie ik volledig zitten. Daar ga ik opnieuw vol voor goud."

5:00 - "Het was soms meer zwemmen dan koersen". Diederick Schelfhout (MC3) is er donderdag niet in geslaagd een medaille te veroveren in de gemengde wegrit C1-3. De 35-jarige Oost-Vlaming sprintte in de gietende regen op de Fuji Speedway nog voor het brons, maar werd uiteindelijk achtste. Ewoud Vromant (MC2) reed in de achtergrond naar een zestiende stek. De Britten Benjamin Watson (2u04:23) en Finlay Graham (2u05:43) namen de eerste twee plaatsen in. De Franse C2-renner Alexander Leaute (2u11:06) sprintte naar een knappe derde plaats. Schelfhout eindigde in hetzelfde groepje als achtste. "Het gevoel was niet slecht", begon Schelfhout na zijn race. "Ik had in het begin een beetje problemen met mijn banden. Ik had heel weinig grip in de afdaling. Door een andere renner heb ik een manoeuvre moeten maken, waardoor ik op een grote achterstand kwam. Ik heb dan hard moeten vechten om terug te komen. Ik had het eigenlijk zelfs niet meer verwacht nog terug te keren. Maar ik ben koppig blijven knokken." In de laatste rechte lijn zette Schelfhout nog de sprint aan voor het brons, maar hij viel in de laatste meters stil en zag nog vijf renners hem voorbijgaan. "In de sprint lukte het niet meer", legde hij uit. "Ik ben sowieso niet de meest explosieve renner. Ik heb op het laatste klimmetje nog eens aangezet. Ik voelde me daar nog redelijk goed. Maar ik geraakte niet weg en ik denk dat ik daar mijn laatste pijl heb verschoten."
Ewoud na zijn race: "Ik ben jammer genoeg niet meer over de finish kunnen rijden. Ik denk dat ze het podium al aan het opbouwen waren. Ik lag zeker ver achter, maar het was niet zo dat ik al gedubbeld was. Ik vind het wel spijtig dat ze het niet toelaten om over de finish te rijden. In de eerste beklimming van zes ronden moest ik al lossen. Dan voelde ik al dat het hopeloos was. Vermogensgewijs heb ik wel een heel sterke race gereden. Ik heb de hele wedstrijd een mooi tempo kunnen rijden en ook nog vrij veel renners kunnen oprapen. Ik ben ook voortdurend blijven eten en drinken. Ik wist dat dat belangrijk zou zijn in deze omstandigheden. Ik heb om eerlijk te zijn zo'n regenbuien nog nooit meegemaakt. Ik ben gelukkig niet gevallen, maar ik heb ook geen onnodige risico's genomen. Ik zat toch in een verloren positie. Uiteindelijk vond ik het niet zo erg. Ik heb er met momenten zelfs van genoten. Vromant wist als C2-renner op voorhand dat een topprestatie in de gemengde wegrit moeilijk zou worden. "Dit was in principe een beetje een verplicht nummer. We zijn er een beetje om het peloton te vullen. Ik had er mij wel nog op gefocust op voorhand. Ik wilde Diederick (Schelfhout, red.), mijn kamergenoot, nog helpen. Hij was wel gefocust op deze wegrit. Ik vind het een beetje jammer dat ik hem niet heb kunnen helpen. Op het einde van de race kruiste ik hem nog en heb ik hem nog aangemoedigd. Hij wordt uiteindelijk achtste. Ik vind het wel jammer voor hem dat het niet gelukt is. Ik hoop uiteraard over drie jaar op de Paralympische Spelen in Parijs op een aparte wegrit in de C2-klasse. Het is moeilijk voor ons op deze manier, al hoor ik wel dat er een C2-renner (de Fransman Leaute, red.) brons heeft gepakt. Dat is heel knap."